Od Cyrusa do Ashley

Obserwowałem ją przez ramię, jak szykuje się do spania. Czy co ona tam robi, aby zregenerować siły. Czułem, że coś jest z Ashley nie tak, że nie jest zwykłym człowiekiem. Ha, a kiedy ja ostatnio spotkałem zwykłego człowieka? Chyba kilka tygodni temu. Nawet mój dostawca produktów do sklepu okazał się jakąś tam krzyżówką elfa i jakiegoś innego stworzenia. Zdziwilłem się wtedy totalnie i dopiero po chwili zauważyłem, że rzeczywiście, jego uszy są jakieś takie bardziej zaostrzone.
— No to.. — Mruknąłem, głaszcząc Kelpie po boku — Chyba się będę zbierał, nie?

Ash wzruszyła ramionami, zbyt zajęta tym, co miała do zrobienia. Stałem jeszcze chwilę jak ostatni przegryw, walcząc ze sobą i myślami. Miałem ją tam zostawić? A co jak się coś dziewczynie stanie? Jednak, z drugiej strony, gdybym ją zabrał dziewczę do siebie, musiałbym wydać więcej na jedzenie. A nie dajcie bogowie w niebiosa, że najemca by to zobaczył!

Zastrzegłem się przecież, że nikogo sprowadzać nie będę.

W ten sposób, plusy przeważyły nad minusami. Byłem już gotowy do powrotu do miasta, siedząc wyprostowany w siodle, poprawiając popręg.

Otworzyłem usta, aby coś dopowiedzieć, lecz postanowiłem już zamilknąć. Za dużo się odzywam. Ująłem pewniej wodze w swoje dłonie, zamknąłem oczy i ścisnąłem nogami boki konia.
— Jeśli chcesz... Możesz pojechać ze mną. Tylko nie myśl sobie za wiele!

<Ash? Przepraszam, za opóźnienie ;___:>